İlk Trimesterda Yorgunluk: O Eski Halimden Eser Yok Şimdi!

İnsan kendine konduramıyor. Hele normalde çok hareketli biriyseniz, 'canım ne kadar etkileyecek ki hamilelik beni, daha karnım bile çıkmamışken?' moduna giriyorsunuz, ben girdim. İlk trimesterda yorgunluk ile ilgili bilgileri okurken gülümsedim hep, 'tatlım, siz normalde hareketsizsinizdir tabii, yazık size' dedim, diğer hamileleri kutsadım içimden.

Hamileliğimi öğrendiğim günden beri her gün dışardayım, delicesine yürüyorum. Evet, yorgunluk bir anda çöküyor. Bir anda aşırı yoruluyorum. Oturuyorum, mola veriyorum, sonra devam ediyorum. Pazar günü İkea üstüne AVM gezmiş insanım yani, arada sürekli otur kalk olabilir ama, gezdim mi gezdim.

Dün de bir kitap alacaktım ve baktım Kapgel çalışmıyor (kapanmış mı o?) dedim çıkıp yürüyeyim, hem bana da hareket olsun, evde otur otur patladım. Allah'ım. Evden 20 dakika mesafedeki D&R'a 35 dakikada yürüdüm. Hızlanamıyorum da! Neyse, D&R'da ayakta o kitap bu kitap bakarken enfes yoruldum! Gözlerim hemen puf aradı, olmasa yere oturacağım.

Evet yeni yöntemim de bu. Mağazalarda yorulunca çocuk gibi pat diye yere oturuyorum. Geçende Marks & Spencer kuyruğunda yaptım mesela. N'apiym, dedim ya, bir anda geliyor yorgunluk...

Pufu buldum şükür, oturdum kitapları inceledim. Kalktım, bir 15 dakika daha dolaştım D&R'da. Allah, bir anda bir açlık! Bir susuzluk! Bayılacağım galiba! Dedim hemen şu kitap ve dergiyi ödeyim uzayayım.

D&R'a 5 dakika mesafedeki Beyaz Fırın'a nasıl yürüdüm, bir ben bir Allah bilir. Kendimi Beyaz Fırın'a attım, bir su böreği ve tabii ki SU aldım. Oturdum, güzelce dergimi okudum.
Buraya kadar hadi tamam. Bin taksiye evine dön di mi?

Binmedim. Gezeceğim ya. Sıkılıyorum, gezmek istiyorum. Biraz yürüdüm, Gratis'e girdim. Baktım çok yoruluyorum, hadi dedim çıktım. Çıkmışken, e eve az kaldı yürüyeyim artık taksi yerine dedim. Aa, yolda Rossman! Oraya da girdim, bir 10 dakika da orada! Artık bacaklarımın kopmak üzere olduğunu, belime feci bir ağrı saplandığını hissettim. Eşimi aradım, uzaktaymış. Öyle bir mesafedeyim ki eve, taksi için çok kısa, yürümek için bana çok uzun. Neyse, biraz daha yürüyüp bir cafe'ye oturayım dedim. Yakında cafe vardı, hala uslanmıyorum, şu ilerdekine oturayım dedim.

Vardığımda bayılmak üzereydim. Kendimi masaya attım. Ayıp olmasın diye, bir şey içemediğim için (normalde böyle bir durumda bir çay söylersin di mi?) 4 tane küçük pizza ve SU söyledim. O arada eşim aradı, yaklaşmış, bekledim, o geldi beni aldı şükür. Aldı dediğim yer de evin bir sokak altı. Ordan dahi yürüyemedim. Pizzaları da eşime yedirdim.

Eve gelince kendimi aşırı kötü hissettim. Ya kendime veya bebeğe zarar verdiysem? Pardon, henüz bebek demiyorduk değil mi... Bittim. Her yerim titriyordu. Çok ama çok korktum. Neyse ki sonra çok dinlendim, yemek yedim, hemen uyudum ve kendime geldim. Şimdi hala belim biraz sızlıyor ama onun dışında şükür iyiyim.

Bu sabah 1 saatlik, danışmanlık yaptığım müşterimle bir görüşmem var ve dün eşim iyi hissetmiyorsan gitme dedi. Şimdilik iyiyim gibi ama görüşme dünyanın bir ucunda, orda kötü olursam diye bir panik geldi bana da. Bilmiyorum. Gidip gitmemek konusunda kararsızım. Aslında bu görüşme bana iyi geliyor, çünkü bilgisayar başında evde yaptığım işler dışında tamamen görüşmeye konsantre olmak, bir an olsun hamilelik endişelerini unutmak müthiş bir şey. Ama hala kararsızım. Evden çıkmam gereken saate henüz 1,5 saat var. O sırada düşüneceğim.
Belki de bu hafta kendimi zorlamasam daha iyi.

Yarın ve öbür gün de, davet edildiğim enfes bir etkinlik vardı, hamilelik haberinden birkaç saat önce bunun haberi gelmişti, etkinliğe gidip yazacaktım, basın olarak. Havalara uçmuştum. Gitgide bu etkinlik de yerini 'yarım gün mü gitsem çarşamba da perşembe de', 'Sadece Perşembe mi gitsem?', '3'e kadar değil 1'e kadar mı kalsam?' derken, canlı yayın olacağını öğrenmemle GİTMİYORUM'a bıraktı.

Bilmiyorum, bakıyorum sokaklarda dev göbekli hamileler kol geziyor. Bu ilk trimesterın cilvesi sanırım. İlk trimesterda yorgunluk, gerçek bir yorgunlukmuş. Bir de okuyorum, 'yapmaya devam ettiğiniz egzersizlere devam edebilirsiniz; hep koşan biriyseniz koşmayı ilk trimesterda bırakmanıza gerek yok' falan yazıyorlar. Manyak mısınız arkadaş? Hangi koşmak? Anneannemi gezmeye çıkarsam daha hızlı yürüyeceğimiz yürüyüşler yapıyorum ancak.

Neyse, dün gece bebekler gibi uyudum. Ona mutluyum. Neden, çünkü dünkü yorgunluktan sonra delicesine bir ağlama krizi geçirdim. Ve bir karar aldım: Kadınlar Kulübü diyetine giriyorum! Bunu da bir sonraki yazımda anlatacağım.

Görüşürüz!